Πρόσφατα σας παρουσιάσαμε μια από τις πλέον χαρακτηριστικές δοκιμές πρόσκρουσης που έχουν πραγματοποιηθεί, η οποία μας δείχνει με αναμενόμενα σοκαριστικό τρόπο, τη διαφορά στην παθητική ασφάλεια μεταξύ των σύγχρονων και παλιών αυτοκινήτων.
Αναφέρομαι στο crash test που πραγματοποίησε ο ανεξάρτητος αμερικάνικος οργανισμός Insurance Institute for Highway Safety (IIHS) το 2009 με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από την ίδρυση του. Οι “πρωταγωνιστές” σε αυτή τη δοκιμή ήταν ένα Chevrolet Bel Air του 1959 και ένα Chevrolet Malibu του 2009, με τα δύο αυτοκίνητα να τα χωρίζουν 50 χρόνια εξέλιξης.
Όπως μπορείτε να δείτε και εσείς στο video το αμάξωμα του Bel Air καταρρέει πλήρως κατά την πλαγιομετωπική σύγκρουση με το Malibu και δεν αφήνει κανένα περιθώριο επιβίωσης στο ανδρείκελο. Χωρίς αερόσακους, χωρίς ζώνες ασφάλειας -δεν ήταν στάνταρ τότε- και φυσικά χωρίς ζώνες ελεγχόμενης παραμόρφωσης να έχουν ενσωματωθεί στη σχεδίαση του πλαισίου του, το Bel Air απλά “παραδόθηκε” στο Malibu με το τελευταίο να φέρει συγκεντρωμένη όλη αυτή τη γνώση και εξέλιξη των πέντε 10ετιών που τα χωρίζουν, χωρίς να είναι και το καλύτερο στην κατηγορία του.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση και μας οδήγησε στο να επικοινωνήσουμε με τον IIHS για το συγκεκριμένο crash test ήταν η δυσπιστία αρκετών φίλων μας στη σελίδα μας στο Facebook αναφορικά με τη εγκυρότητα της συγκεκριμένης δοκιμής. Σύμφωνα και με τα σχόλια τους, για τα οποία τους ευχαριστούμε πολύ που συμμετείχαν σε αυτή την “κουβέντα” και μας οδήγησαν σε αυτό το ρεπορτάζ, κάποιοι ανέφεραν ότι το Malibu είναι απλά ένα “κουφάρι” χωρίς κινητήρα και ότι το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό αν υπήρχε μοτέρ κάτω από το καπό.
Παράλληλα κάποιοι άλλοι αμφισβήτησαν την κατάσταση του Bel Air υποθέτοντας ότι σημαντικά δομικά στοιχεία του πλαισίου του αλλά και οι λαμαρίνες του αμαξώματος του είχαν σκουριάσει σε βαθμό που επηρέαζαν τη στιβαρότητα του αμαξώματος αλλά την έκβαση του crash test υπέρ του Malibu.
Τέλος, υπήρξαν και εκείνοι που μην μπορώντας να πιστέψουν στα μάτια τους, συνέχισαν να υποστηρίζουν ότι τα παλιά αυτοκίνητα είναι πιο “γερά” και πιο ασφαλή από τα σημερινά.
Πιστεύω ακράδαντα στα υψηλότατα επίπεδα παθητικής ασφάλειας που προσφέρουν τα σύγχρονα αυτοκίνητα, ασφάλεια που είναι πραγματικά η μέρα με τη νύχτα έναντι των παλιών αυτοκινήτων ακόμη και σε σχέση με μοντέλα προ 15-20 ετών.
Θεωρώντας ως χρέος τη διαρκή ενημέρωση του κοινού, του μεγαλύτερου αλλά και του μικρότερου σε ηλικία, ειδικά πάνω σε κάτι τόσο σημαντικό όπως η παθητική ασφάλεια και επειδή τέτοιου είδους αμφιβολίες για την εγκυρότητα μιας δοκιμής ενός ανεξάρτητου οργανισμού καλό είναι να ξεκαθαρίζονται το συντομότερο δυνατό, το traction.gr επικοινώνησε με τον IIHS.
Ο εν λόγω οργανισμός είναι κάτι αντίστοιχο του “δικού” μας Euro NCAP με εξίσου (αν όχι περισσότερο) διευρυμένο ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής για τα επίπεδα της παθητικής ασφάλειας που προσφέρουν τα αυτοκίνητα που πωλούνται στις Η.Π.Α.
Οι απαντήσεις του IIHS στα ερωτήματα που του θέσαμε ήρθαν άμεσα από τον επικεφαλής δημοσίων σχέσεων των Αμερικανών, Joe Young.
Σε σχετική ερώτηση για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το Bel Air πριν από τη δοκιμή της πλαγιομετωπικής πρόσκρουσης ο Young ήταν σαφής και απόλυτος: “Το Bel Air ήταν σε εξαιρετική κατάσταση πριν από τη δοκιμή και ήταν πλήρως λειτουργικό και οδηγίσιμο. Όντως βλέπουμε σκόνη και συντρίμμια να πετάγονται από το Bel Air, αλλά αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλα τα μεταχειρισμένα μοντέλα που δοκιμάζουμε. Τα δομικά στοιχεία του αυτοκινήτου, όπως και τα εξωτερικά πάνελ (σ.σ. φτερά, καπό κτλ.) ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.” Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι ρωτήσαμε συγκεκριμένα αν το Bel Air έχει ή δεν έχει σκουριές με τον εκπρόσωπο του οργανισμού να μην κάνει αναφορά σε σκουριές στην απάντηση του αλλά σε “σκόνη”.
Αναφορικά με το αν υπήρχε κινητήρας στο Chevrolet Bel Air ο επικεφαλής δημοσίων σχέσεων του IIHS δήλωσε: “Υπήρχε κινητήρας τόσο στο Bel Air όσο και στο Malibu”. Αυτό άλλωστε φαίνεται και στις φωτογραφίες για το Bel Air, τις οποίες και μπορείτε να δείτε στη σχετική gallery που ετοιμάσαμε για εσάς με εικόνες του Bel Air πριν και μετά το crash test. Και αυτές οι φωτογραφίες μας παραχωρήθηκαν από τον οργανισμό.
Από αυτές τις φωτογραφίες παίρνουμε επίσης και μια καλύτερη εικόνα για τα “ενδότερα” του Bel Air που μοιάζουν να είναι επίσης σε πολύ καλή κατάσταση με το αμάξωμα να παρουσιάζεται βαμμένο και “εσωτερικά”.
Ο Young απάντησε επίσης και στην ερώτηση για το ακριβές βάρος των δύο αυτοκινήτων με το Malibu του crash test να ζυγίζει 1.717 κιλά, ενώ το Bel Air ήταν “ελαφρώς” βαρύτερο, στα 1.818 κιλά. Παράλληλα μας τόνισε και το γεγονός ότι στο Bel Air δεν υπήρχαν ζώνες ασφάλειας και έστρεψε την προσοχή μας και στην κατάρρευση της καμπίνας του τεράστιου αμερικάνικου μοντέλου (η κολόνα του τιμονιού εισχωρεί σε πολύ μεγάλο βαθμό εντός αυτής), τη στιγμή που εκείνη του Malibu παρέμεινε ουσιαστικά άθικτη.
Τέλος, το ταμπλό που εισέρχεται στην καμπίνα από το κέντρο του και πριν φτάσει η “μούρη” του Malibu στην πόρτα του οδηγού του Bel Air αποτελεί μία ακόμη ένδειξη ότι πίσω από αυτό υπάρχει ένα μπλοκ κινητήρα που το “σπρώχνει”.
Να λοιπόν που ο IIHS ρίχνει φως σε αυτή τη δοκιμή και δίνει απαντήσεις στο κοινό του traction.gr, όπως πιστεύω ότι θα έκανε και οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός που σέβεται τον εαυτό του και δραστηριοποιείται σε έναν τόσο σημαντικό τομέα όσο αυτός της παθητικής ασφάλειας των οχημάτων. Ο IIHS δεν θα ρίσκαρε το κύρος του και τα αποτελέσματα των δοκιμών του, αφού στις Η.Π.Α., σε αντίθεση με αυτά που μπορεί να πιστεύουν κάποιοι έχοντας βιώσει μόνο την ελληνική “εμπειρία” αυτά δεν συγχωρούνται.
 απαντά στο traction.gr και το κοινό του για το crash test "Old vs New".){kind=link}